انواع مشکلات مو و کف سر

ریزش مو

خانم ها نیز اغلب به اندازه آقایان دچار ریزش مو می شوند.

مواقعی که خانم ها دچار ریزش مو می شوند، شامل موارد زیر است:

-قطع مصرف داروهای ضد بارداری

-بعد از زایمان و در دوران شیردهی

-شروع دوران یائسگی

-بعد از بیماری های مختلف

-بعد از تب شدید

-بعد از کاهش سریع وزن

در زیر به بررسی دلایل اصلی و متداول، که سبب ریزش موها می گردند، می پردازیم:

: عدم توازن میزان مواد معدنی و ویتامین ها در بدن

بدن نیز برای حفظ سلامت موها و رویش موهای جدید{بطور نرمال روزانه در هر فرد تا 75 تار مو ریخته می شود} نیازمند مقادیری از ویتامین ها، مواد معدنی، پروتئین و سایر مواد مغذی می باشد، عدم توازن میزان این مواد در بدن منجر به افزایش ریزش مو و کاهش رویش موهای جدید می گردد و از اصلی ترین علل ریزش مو هم در زنان و هم در مردان می باشد که باید از دو دیدگاه مورد بررسی قرار گیرد:

الف) کمبود مواد معدنی و ویتامین ها

ب) ازدیاد برخی از مواد معدنی

در زیر به بررسی رابطه کمبود و ازدیاد ویتامین ها و مواد معدنی با ریزش مو می پردازیم:

الف) کمبود مواد معدنی و ویتامین ها

مو به عنوان بافت نرم و همبند بدن محسوب می شود و از لحاظ ساختار و ترکیب شبیه پوست و سایر بافت های همبند بدن می باشد. بافت های همبند برای ترمیم، رشد و حفظ سلامت خود نیازمند مقادیری از مواد مغذی از قبیل منیزیم، کلسیم، منگنز، روی، پروتئین و... می باشند.

امروزه به دلیل تغذیه نادرست و کاهش کیفیت مواد غذایی (به دلیل کاهش کیفیت خاک مزارع، استفاده از هورمون ها برای رشد میوه ها و پروار کردن طیور و دام ها و...)، کمبود بعضی از ویتامین ها و مواد معدنی در اکثر افراد دیده می شود. همچنین استرس، انجام فعالیت های سنگین بدنی، مصرف الکل، استعمال دخانیات و... نیاز بدن به برخی از آن ها را افزایش می دهد.

کسانی که به دلیل فقر ویتامین ها و مواد معدنی دچار ریزش مو هستند نیازمند استفاده از مکمل غذایی برای مدتی به منظور جبران کمبود های بدنشان می باشند.

نکته بسیار مهم تشخیص این است که بدن دچار کمبود کدام مواد می باشد تا بر اساس آن مکمل های مناسب و میزان مصرف مشخص گردد، بنا بر تجربه ما یکی از بهترین روش ها جهت تشخیص نیازهای بدن انجام آنالیز مو می باشد.

ب) ازدیاد برخی از مواد معدنی در بدن و رابطه آن ها با ریزش مو

ازدیاد مس.ازدیاد آهن.کمبود پروتئین در مواد غذایی مشکلات غده تیروئید. کم کاری غدد فوق کلیوی(آدرنال).عوامل ارثی در مردان. کم خونی

                                        تشخیص و درمان

همان طور که گفته شد اولین و مهمترین گام در درمان، تشخیص علل ریزش مو می باشد، بدین منظور در کنار آزمایش خون از روشی بنام آنالیز مو استفاده می نماییم که با انجام آن ها اطلاعات کاملی درباره علل ریزش مو از قبیل میزان مواد معدنی در بدن، وضعیت متابولیزم پروتئین، وضعیت متابولیزم بدن و فعالیت غدد تیروئید و آدرنال و غیره بدست می آید و ما با بررسی اطلاعات بدست آمده می توانیم برنامه درمانی دقیقی که شامل مکمل های غذایی مناسب، برای تنظیم میزان مواد معدنی و ویتامین ها در بدن، انتخاب نوع مناسب از محلول های محرک رویش مو، تجویز مکمل های درمانی، که علاوه بر درمان ریزش مو و رویش مجدد موها، سبب تنظیم متابولیزم، افزایش انرژی و سلامت بدن نیز می گردد.

انواع ریزش مو

ریزش موی آندروژنیک طرح مردانه

ریزش موی مردانه شایعترین فرم ریزش مو است و در مردان مستعد از نظر ژنتیکی ایجاد می‌شود. ریزش موی آندروژنیک در مردان 20 تا 30 سالگی به صورت ریزش تدریجی مو عمدتاً در نواحی ورتکس (کله سر) و پیشانی- گیجگاهی آغاز می‌شود. طاسی در مردان بیماری نیست ، بلکه پاسخ فیزیولوژیک ایجاد شده بوسیله هورمونهای آندروژنی در افراد مستعد از نظر ژنتیکی است.

در 46% مردان بین 50-20 سال طاسی در مناطق پیشانی و گیجگاهی اتفاق می‌افتد. فرورفتگی مثلثی شکل پیشانی- گیجگاهی بطور طبیعی در اغلب مردان جوان و زنان پس از بلوغ رخ می‌دهد. اولین نشانه‌های طاسی افزایش فرورفتگی پیشانی- گیجگاهی همراه فرورفتگی وسط فرونتال است. نتیجه آن ریزش مو در ناحیه گرد روی ورتکس می‌باشد و تراکم مو در قسمت بالای اسکالپ گاهی به سرعت کم می‌شود.

ریزش موی آندروژنیک طرح زنانه

ریزش موی منتشر، پیشرونده و مزمن در زنان پس از سن 20 تا 30 سالگی مکرراً یک شکایت مطرح شده است. این زنان معمولا دوره قاعدگی طبیعی دارند و هیچ اختلالی در معاینه بالینی ایشان بدست نمی‌آید. بررسیها نشان داده‌اند که در بعضی از اینها سطح سرمی هورمون دهیدرو - اپی آندروسترون سولفات DHEA-S که نوعی هورمون آندروژنی آدرنال است، بالاست. به همین علت ریزش موی آندروژنیک آدرنال هم می‌گویند. اغلب زنان مبتلا به ریزش موی منتشر دچار کاهش تدریجی مو در قسمت مرکزی اسکالپ (رویشگاه موی سر) با حفظ خط رویش طبیعی بدون فرورفتگی پیشانی- گیجگاهی می‌گردند.

ریزش موی آره‌آتا یا منطقه‌ای

از شایعترین علل ریزش مو است، ریزش ناگهانی و بدون علامت مو در یک یا چند ناحیه کاملا مشخص و معمولا گرد که اغلب در سن زیر 40 سال دیده می‌شود. ساقه مو در این بیماری به خوبی شکل نگرفته و در هنگام رسیدن به سطح می‌شکند. رشد دوباره مو در عرض 1 تا 3 ماه شروع می‌شود. ضایعه اغلب منفرد و کوچک است ، ولی ممکن است متعدد یا بزرگ باشد و یا تمام سر (آلوپسی توتالیس) و سراسر بدن (آلوپسی یونیورسالیس) را گرفتار کند.

ریزش موی تریکوتیلومانیا

کندن مو با دستکاری که به صورت تیک یا عادت آگاهانه یا ناآگاهانه و بیشتر در کودکان، افراد سنین بلوغ و زنان دیده می‌شود. نسبت زن به مرد 2.5 به 1 است. محل مورد علاقه منطقه پیشانی- گیجگاهی است. ناحیه مبتلا حدود نامنظم و زاویه‌دار دارد و تراکم مو عموما کم شده است. اما محل درگیر هیچگاه مثل ریزش موی منطقه‌ای بدون مو نمی‌باشد. شیوع آن در اختلالات اضطرابی و افسردگی و همچنین اختلالات وسواسی بیشتر است.

بررسی آزمایشگاهی

در بیماری که با ریزش موی منتشر مراجعه کند، بر اساس شرح حال و سابقه ، اگر مشکوک به بیماری زمینه‌‌‌‌‌‌ای باشد آزمایشات از نظر کم خونی ، مشکلات تیروئید و ... انجام می‌شود. و بر اساس بقیه انواع ریزش مو آزمایشات تاییدی آنها انجام می‌شود. برای بررسی قارچ آزمایش هیدروکسید پتاسیم و برای ریزش مو‌های موضعی بدخیم ، نمونه‌ برداری از پوست سر انجام می‌شود.

در زنان با طاسی آندروزژنیک که همراه با علایم آندروژنیسم (سبوره ، آکنه ، پرمویی ، بزرگی کلیتوریس ، افزایش میل جنسی و ...) هستند باید آزمایشات هورمونی زیر انجام شود: تعیین سطح سرمی DHEA-S ، تستوسترون کل سرم ، پرولاکتین و همچنین آزمایشات تیروئید و LH,FSH تخمدان.

پیشگیری

در مورد پیشگیری از ریزش مو باید یادآور شویم که بعضی از ریزش موها که ارث در آنها تاثیر زیادی دارد، از جمله طاسی مردانه ، با هیچ روشی نمی‌توانیم جلوی ریزش مو را بطور کامل بگیریم. فقط می‌توانیم با رعایت نکات زیر پیشرفت ریزش مو را کند کنیم. کارهایی که برای پیشگیری از ریزش مو می‌توانیم انجام دهیم عبارتند از:

رعایت نکات بهداشتی مو، جلوگیری از چرب شدن زیاد مو، شستشوی صحیح مو و استفاده از شامپوهای ملایم

برطرف کردن عوامل تشدید کننده ریزش مو مثل افسردگی و استرسهای روحی که تاثیر زیادی در ریزش مو دارد و یا کم خونی

رعایت نکات تغذیه‌ای، پرهیز از مصرف بی رویه نمک و شیرینی، مصرف میوه‌جات و سبزیجات و پرهیز از رژیم غذایی سخت چاقی

درمان

درمان ریزش مو بر اساس علت آن می‌باشد در صورت وجود علل زمینه‌ای ، اینها باید برطرف شود. یکسری درمان کلی هم بصورت تجربی در همه موارد استفاده می‌شود از جمله مکمل های حاوی ، ویتامین ب- کمپلکس و زینک و ویتامین E و قرصهای آهن و....

درمان طاسی مردانه

به صورت اختصاصی در مورد طاسی مردانه در حال حاضر محلول ماینوکسیدیل تنها درمان دارویی پذیرفته شده است. در مردانی که دارای نواحی کوچکی از ریزش موی ناکامل در ورتکس هستند، بهترین جواب را می‌دهد. اثر آن بر روی موی نواحی فرونتال و شقیقه هنوز شناخته نشده است. اثر آن به صورت کم کردن ریزش مو و حتی تحریک رویش موی جدید است. رشد مو 8 تا 12 ماه بعد واضح می‌گردد. محلول را باید بطور مداوم استفاده کرد تا رشد مو حفظ شود. با قطع ماینوکسیدیل موهای جدید می‌ریزد. تقریبا در 3/1 اینها مو به اندازه‌ای رشد می‌کند که به اندازه کافی برای کوتاه یا شانه شدن بلند باشد. از این دارو 1 سی‌سی (15 قطره) ‌از محلول 2 درصد روی ناحیه خشک مالیده می‌شود و تا یک ساعت نباید آن ناحیه خیس شود، ماساژ هم داده نشود.

درمان ریزش موی زنانه

در صورتی که بررسیهای آزمایشگاهی طبیعی باشد، درمان مانند طاسی آندروژنیک مردانه است. با این تفاوت که در اینجا می‌توان از داروهای آنتی‌آندروژنیک سیستمیک استفاده کرد. در صورتیکه آزمایشات علت دیگری را مطرح کند، درمان علت زمینه‌ای لازم است.

درمان ریزش موی منطقه‌ای

از درمانهای مورد استفاده برای این نوع ریزش مو، تزریق داخل ضایعه و یا تزریق وریدی استروئید، آنترالن، فتوکموتراپی، آلرژنهای موضعی و ماینوکسیدیل می‌باشد.

درمان تریکوتیلوماینا

برای درمان تریکوتیلوماینا درمان اختلالات روانی همراه و روان درمانی کمک کننده است و کلومیپرامین و فلوکستین به عنوان درمان دارویی در کنترل این رفتار موثر هستند.

ارتباط ریزش مو با تغذیه

هنگامی که تغذیه فولیکول مو بطور کامل باشد، موی سالم ایجاد می‌شود. ولی هنگام تغذیه ناقص این بخش، سلولهای این ناحیه دچار سوء‌ تغذیه شده و به تدریج می‌میرند و یا وظیفه خود را به درستی انجام نمی‌دهند. کاهش نمک مصرفی ،‌ حذف یا محدود کردن مصرف اسید چرب اشباع، کاهش مصرف آجیل، شکلات، غذاهای سرخ کردنی و پرادویه و مصرف فراوان آب، سبزی و میوه تازه می‌تواند در جلوگیری از سفید شدن مو و ریزش آن، ابتلا به شوره سر و شکنندگی مو مفید باشد.

موخوره

در تعریف می توان گفت موخوره یا دوشاخه شدن انتهای مو، ناشی از آسیب فیزیکی (تروما یا حرارت) و یا آسیب شیمیایی به مو است و در خانم ها شایعتر است. لایه محافظ مو در فیبرهای انتهایی مو از بین می رود، در نتیجه قسمت انتهایی مو چند شاخه و شکننده می شود.

دلایل بروز موخوره

این آسیب می تواند از سشوار زدن زیاد، برس زدن مکرر با برس زبر، رنگ کردن مکرر مو و دکلره کردن، شامپوهای اسیدی یا قلیایی، فر دائمی و... ناشی شود. موهای خشک بیشتر دچار این مشکل می شوند

موخوره عمدتا در موهای سر دیده می شود، ولی در ابروها و نواحی دیگر بدن هم ممکن است آن را مشاهده کنیم. رنگ کردن ابروها از عواملی است که می تواند در این ناحیه ایجاد موخوره کند.

سایش دو قسمت پوست روی یکدیگر، مثل بازو به پوست تنه یا سایش پوست با پارچه و لباس و همچنین خشک کردن خشن بدن با حوله بعد از استحمام نیز ممکن است باعث بروز این عارضه شود.

حرارت و نور آفتاب هم می تواند شکنندگی و دو شاخه شدن موها را ایجاد کند. در جایی مثل شمال کشور، اگر یک مرد مدت زیادی زیر آفتاب باشد، ممکن است موهای بدنش دچار چنین وضعی بشود.

در بعضی موارد سوء تغذیه هم این حالت را ایجاد می کند که این مورد اخیر چندان شایع نیست.

موخوره در هر سنی ممکن است در موها ایجاد شود و بنا بر آسیبی که به ساقه مو وارد می آید، حتی در سنین کودکی هم امکان پیدایش موخوره وجود دارد.

با وجود تمام مضراتی که برای مواد شیمیایی و وسایلی که برای صاف کردن مو از آنها استفاده می شود، گفته شد، باز هم افراد به سراغ این موارد می روند.

به همین دلیل بهتر است حداقل از راهکارهایی استفاده شود که کمتر به مو آسیب برسد. مثلا بهتر است بین دفعات رنگ کردن مو، فاصله های چند ماهه بگذارید یا از تغییر رنگ های خیلی شدید پرهیز کنید.

از رنگ ها و تکنیک های استاندارد و صحیح استفاده کنید و برای این کار از افراد خبره که در زمینه رنگ کردن متبحر هستند، کمک بگیرید.

از اتوی مو تا جایی که ممکن است استفاده نکنید و برای شانه کردن موها از شانه های دندانه درشت بهره بگیرید.

سعی کنید این نرم کننده ها مناسب باشند و خیلی چرب و سنگین نباشند تا زمانی که لازم است و می خواهید، بتوانید به راحتی آنها را بشویید.

سشوار را روی درجه ملایم بگذارید و آن را خیلی نزدیک به موهای سر نگیرید.

اگر به مو آسیب شدید وارد شده، تا موی سالم جایگزین آن نشده است، از وارد کردن آسیب بیشتر پرهیز کنید و از روش هایی که تحریک کننده هستند، بهره نگیرید.

سرکه یک اسید و پاک کننده نسبتا خوب برای موهای چرب، موهایی که شوره دارد و حتی برای پاک کردن کف سر از پوسته هاست، ولی با وجود نرم کننده های مختلف و خوبی که در بازار وجود دارد، امروزه کمتر از روش های سنتی استفاده می شود، بخصوص که هیچ کدام کارآیی این نرم کننده های استاندارد را ندارد و روش های استانداردی هم نیستند، چراکه مثلا افراد نمی دانند سرکه را با چه غلظتی باید استفاده کنند، چون سرکه های مختلفی وجود دارد و هر سرکه هم غلظتش با دیگری متفاوت است، بنابراین احتمال خطا کردن و بروز عوارض در این روش ها بیشتر است.

اما نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که مویی که دو شاخه می شود، دیگر به حالت اول خود برنمی گردد.

در واقع کار نرم کننده ها این است که دو طرف این دوشاخه شدگی را به هم می چسبانند و سطح مو را که ناهموار و تکه تکه کنده شده، صاف و هموار می سازند و به شکل موقت کمک می کنند به این که فرد موهای براق، قابل شست وشو و قابل شانه شدن قبلی اش را پیدا کند؛ وگرنه واقعیت این است که باید صبر کرد تا موی سالم از ریشه رشد کند و جایگزین شود.

برای درمان موخوره از داروی خوراکی و قرص و کپسول استفاده نمی شود و اساس کار روی استفاده از نرم کننده هاست. چرا که به هر حال این حالت، یک تغییر فیزیکی است و با ریشه مو کاری ندارد، اما اگر ریشه مو آسیب دیده باشد، اکثرا به صورت ریزش مو ظاهر می شود و باید برای درمان آن اقدام کرد.

سشوار را روی درجه ملایم بگذارید و آن را خیلی نزدیک به موهای سر نگیرید.

شوره ی شدید سر:

شوره سر از بیماری های مزمن شایع پوست سر است که با ورقه ورقه شدن پوست روی پوست سر مشخص می شود. اگر چه این مشکل مسری نیست و به ندرت شدید است، باعث خجالت فرد می شود و درمان شوره سر دشوار است.

علائم

تشخیص علائم شوره سر برای بسیاری از نوجوانان و بزرگسالان کار ساده ای است، ورقه های چرب و سفید رنگ پوست مرده که روی مو و شانه ها ظاهر می شوند و احتمالا احساس خارش پوست سر. این بیماری در طول فصول پاییز و زمستان، وقتی که گرمای داخل خانه در خشکی پوست نقش دارد تشدید پیدا می کند و در طول تابستان این بیماری بهبود پیدا می کند. نوعی از شوره سر که کلاه گهواره نام دارد که نوزادان را تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلال که باعث پولک پولک شدن پوست سر می شود بیشتر در بین نوزادان تازه به دنیا آمده شایع است، اما در هر زمانی در طول دوره کودکی اتفاق می افتد.اگر چه این نوع شوره سر باعث نگرانی والدین می شود اما خطرناک نیست و معمولا به خودی خود و وقتی نوزاد سه ساله شد از بین می رود. علائم دیگر این مشکل شامل موارد زیر می شود:

پوست ورقه ورقه و خشکی که در آب و هوای سرد اوضاع وخیم تری پیدا می کند.

خشکی پوست در ناحیه صورت، پیشانی، گوش یا ابرو

پوست ورقه ورقه در سینه یا قسمت های مودار دیگر بدن

نواحی چرب در پوست سر چرب یا قسمت های دیگر بدن

قرمزی خفیف در نواحی تحت تاثیر

ریزش موی موقتی

علت شوره سر می توان موارد متفاوتی باشد که در ادامه به بعضی از آنها اشاره می کنیم.

خشکی پوست:

خشکی پوست شایع ترین علت شوره سر است. ورقه های پوست خشک عموما کوچکتر هستند و نسبت به ورقه های پوست ناشی از علت های دیگر آن چربی کمتری دارند و احتمالا در نواحی دیگری از بدن خود مثل پا و دست علائم و نشانه های خشکی پوست را خواهید داشت.

پوست چرب خارش دار:

این وضعیت که یکی از شایع ترین علت های شوره سر است با پوست چرب قرمز رنگی که پوشیده از ورقه های سفید یا زرد رنگ پوست سر است، مشخص می شود. این مشکل بر پوست سر و نواحی دیگری مثل ابرو، کنارهای بینی و پشت گوش ، قفسه سینه، کشاله ران و گاهی اوقات زیر بغل که سرشار از غده های چرب هستند، اثر گذار است.

شست و سوی کم مو با شامپو:

در صورتی که به صورت منظم موهای خود را نشوئید، پوست سر شما روغن ها و سلول های پوستی را تشکیل می دهد که باعث شوره سر می شود.

بیماری های پوستی دیگر:

افراد مبتلا به بیماری پوستی مثل اگزما، بیماری التهابی مزمن پوست یا پسوریازیس، بیماری که با ساخت شدن سلول های پوستی مرده، خشک و زبر مشخص می شود و باعث ایجاد ورقه های ضخیم می شود، دچار شوره سر می شوند.

قارچ مالاسزیا:

این قارچ سر در پوست سر اغلب بزرگسالان وجود دارد، اما در بعضی از این افراد، این قارچ باعث التهاب پوست سر و شوره ی سر می شود. این شوره سر قارچی باعث التهاب پوست سر و رشد بیشتر سلول های پوستی می شود. سلول های پوستی اضافه می میرند و می افتند و بر روی مو یا لباس ها به صورت ورقه های سفید رنگ ظاهر می شوند. علت ملتهب شدن بعضی از پوست سرها به دلیل قارچ مالاسزیا مشخص نیست.

حساسیت به محصولات مراقبت از مو:

گاهی اوقات حساسیت به مواد اولیه مشخص در محصولات مراقبت از مو یا رنگ مو، مخصوصا پارافنیلن دی آمین، باعث خارش سر، قرمز رنگ و ورقه ورقه شدن پوست می شود. شست وشوی مکرر مو یا استفاده از محصولات آرایشی مو نیز باعث التهاب پوست و سر و شوره سر می شوند.

عوامل خطر:

تقریبا هر کسی می تواند شوره سر داشته باشد، اما بعضی از عوامل مشخص شما را بیشتر در معرض آن قرار می دهند.

سن:

شوره سر معمولا در اوایل جوانی شروع می شود و تا میانسالی ادامه دارد. این مساله به این معناست نیست که سالخوردگان دچار شوره ی سر نمی شوند. برای بعضی از افراد، این عارضه یک مشکل دائمی است.

مرد بودن:

با توجه به اینکه بیشتر مردان دچار این مشکل می شوند، بعضی از محققان فکر می کنند که هورمون های مردانه در بوجود آمدن این مشکل نقش دارند. مردان همچنین غده های چربی زای بزرگتری در پوست سر خود دارند که در بوجود آمدن شوره سر نقش دارد.

پوست سر و موی چرب:

قارچ مالاسازیا باعث افزایش چربی پوست سر شما می شود. به همین دلیل، داشتن پوست و موی شدیدا چرب شما را بیشتر در معرض ابتلا به شوره سر قرار می دهد.

ارتباط شوره سر با غذا: در صورتی که رژیم غذایی شما فاقد غذاهای سرشار از روی، ویتامین های B یا انواع مشخصی از چربی باشد، بیشتر به این مشکل دچار می شوید.

بیماری:

بنا به دلایل نامشخص، بزرگسالان مبتلا به بیماری های عصبی مثل بیماری پارکینسون بیشتر به شوره سر و آماس پوست سر دچار می شوند. افراد مبتلا به ایدز و افرادی که در دوره بهبودی بیماری های تنش زایی مثل حمله قلبی و سرطان و افراد مبتلا به بیماری های سیستم های ایمنی نیز بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

درمان

وقتی پزشک تایید کرد که فرد شوره سر دارد، مهم ترین روش درمانی استفاده از شامپوی ضد شوره ی سر، تمیز کننده ها و کرم های ضد التهابی است. مهم تر از همه، اغلب موثرترین روش درمانی ترکیبی از روش درمان شوره سر با استفاده از مواد مختلف به طور همزمان است. تمیز کردن و شست و شوی بیشتر مو معمولا توصیه می شود.

بیماری پسوریازیس

یک بیماری شایع پوستی است که، چرخه زندگی سلول‌های پوستی را بهم می‌زند. پسوریازیس با افزایش سرعت ساخت سلول بر سطح پوست، باعث بوجود آمدن تکه های نقره ای ضخیم و خارش دار، خشک و یا تکه های قرمز که گاهی اوقات دردناک هم  هستند، می‌شود. این تکه ها بیشتر در نقاط اطراف پوست سر، آرنج و زانو ظاهر می‌شوند. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌شود.

علایم ابتلا به بیماری پسوریازیس:

علایم پسوریازیس می‌تواند بین افراد مختلف، متفاوت باشد و شامل یک یا چندتا از نشانه های زیر شود:

تکه های قرمز روی پوست که با فلس‌های نقره‌ای پوشیده شده است.

نقاط کوچک پوسته پوسته شده (معمولا در کودکان دیده می‌شود).

پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی هم بکند.

خارش، سوزش و یا درد در نقاطی از پوست.

ناخن ضخیم، سوراخ شده و یا برآمده.

مفاصل متورم و سفت شده.

نواحی مبتلا به پسوریازیس می‌توانند شامل قسمت‌های کوچک شوره مانند تا تکه های بزرگ که کاملا قسمت درگیر (مثلا دستها) را می‌پوشانند، باشد. انواع متعادل پسوریازیس فقط آزاردهنده هستند، درحالیکه انواع سخت و شدید آن باعث ازکار و شکل افتادگی ناحیه می‌شود.

پسوریازیس پلاکی (Plaque psoriasis):

این نوع از پسوریازیس شایع ترین نوع این بیماری است و حدودا 90 درصد مبتلایان به پسوریازیس از این نوع از بیماری رنج می‌برند. نشانه‌های آن شامل، جراحات و زخم های پوستی خشک و قرمز می‌شود، که با فلس‌های نقره‌ای پوشیده شده‌اند. هرچند ناحیه خاصی مخصوص این نوع از بیماری نیست و این بیماری می‌تواند در همه جای بدن ظاهرشود، اما معمولا پسوریازیس پلاکی در آرنج، زانو و پوست سر خود را نشان می‌دهد. پلاک‌ها می‌توانند خشک و خارشدار باشند. در مراحل پیشرفته و شدید بیماری، پوست دور مفاصل ممکن است، تکه شده و خونریزی نماید..

پسوریازیس پوست سر (Scalp psoriasis):

این نوع پسوریازیس می‌تواند تنها در بخشی از پوست سر و یا همه نواحی پوست سر خود را نشان‌دهد. دربعضی از افراد مبتلا به پسوریازیس پوست سر، ناحیه شدیدا خارش دارد. در موارد پیشرفته بیماری می‌تواند باعث ریزش موی موقتی شود، که با درمان بیماری ریزش مو هم بهبود می‌یابد.

دلایل ابتلا به پسوریازیس:

دلیل اصلی ابتلا به پسوریازیس هنوز معلوم نیست، اما عواملی که در ادامه بیان می‌شوند، معمولا بیشترین تاثیر را در ابتلا به بیماری پسوریازیس داشته‌اند، این عوامل شامل:

سابقه خانوادگی و ژنتیک

عفونت از جمله عفونت گلو یا برفک دهان

صدمه به پوست، ازجمله بریدن دست و یا نیش حشرات

استرس

هوای سرد

سیگارکشیدن

مصرف زیاد الکل

   داروهایی خاص از جمله داروهای درمان بیماری دوقطبی، فشارخون بالا، داروهای ضدمالاریا و چاقی

 درمان بیماری پسوریازیس با روشهای طبیعی:

هرچند درمانهای خانگی نمی‌توانند بیماری را شفا دهند و از بین ببرند، اما می‌توانند به بهتر شدن آن کمک کنند. این موارد شامل:

حمام کردن روزانه: اینکار می‌تواند به برداشتن نقاط و تکه‌های خشک می‌شود و پوست ملتهب را آرام می‌کند. سعی کنید 15 دقیقه در وان بمانید و همچنین از آب داغ و صابون‌های خشک استفاده نکنید. آب ولرم و صابون‌های معمولی که چربی و روغن هم در خود دارند مناسب است. اضافه کردن روغن حمام، نمک فرنگی اصل یا نمک دریای مرده هم می‌تواند، به درمان کمک کند.

استفاده از مرطوب کننده: پس از حمام پوست خود را با مالیدن مرطوب کننده مبتنی برپماد برروی آن مرطوب نمایید. همچنین در روزهای سرد و خشک میبایست چندین بار در روز پوست خود را مرطوب نمایید.

قراردادن پوست در برابر مقدار کمی آفتاب: دقت کنید که آفتاب زیاد می‌تواند برای بدن مضر باشد و بیماری را نیز بدتر کند. همچنین در هنگام آفتاب گرفتن از کرم‌های ضدآفتاب استفاده کنید.

پوشاندن نواحی تحت تاثیر در هنگام خواب.

دوری از مصرف الکل

رژیم غذایی سالم

آسیب رنگ مو

همچنین استفاده مکرر یا نادرست از رنگ موها به خصوص رنگ موهای دائمی، باعث آسیب موها و بروز موخوره می شود. خشک و زبر شدن و شکنندگی موها نیز از آسیب‌هایی است که در اثر از بین رفتن چربی مو به وجود می‌آید.

استفاده مکرر از رنگ مو سبب ایجاد حساسیت‌های پوستی، شوره سر، خارش و حتی قرمزی پوست سر می‌شود. چنانچه مواد شیمیایی موجود در رنگ قوی باشد و فرد نسبت به این مواد حساسیت داشته باشد، ممکن است سوختگی در سر ایجاد شود که اثرات آن حتی می‌تواند تا آخر عمر باقی بماند. این حساسیت به دلیل وجود ماده‌ای به نام پارافنیلین دیامین (PPD)‌ در رنگ مو است. معمولا علائم این حساسیت شامل قرمزی پوست سر، خارش، سوزش و ایجاد تاول و کنده شدن پوست سر است. به دلیل حساسیتی که این ماده در برخی از افراد ایجاد می‌کند، در تعدادی از کشورها استفاده از این ماده در رنگ موها ممنوع شده و در بسیاری از رنگ موها درصد آن بسیار کاهش یافته است، اما به هر حال افرادی که به این ماده حساسیت دارند، نباید از این رنگ موها استفاده کنند.